เด็กเล่าเรื่องมหาภารตะ = The Mahabharatha : a child

โดย สังหิตา อรณี, เขียนเรื่องและวาดรูป ; ปรีชา ช่อปทุมมา, แปล

มหาภารตะ มหากาพย์ยิ่งใหญ่ของอินเดียที่เล่าสืบต่อกันมา แม้เป็นเรื่องสงครามการรบพุ่ง แต่พ้นจากเรื่องสงครามการยุทธ์ดังกล่าว มหาภารตะก็เป็นดั่งวิถีชีวิต วัฒนธรรม หลักดำเนินชีวิต กระทั่งการบริหาร บ้านเมือง รวมถึงพิธีกรรมต่างๆ ตลอดจนความเชื่อฤกษ์ยามดวงดาว สิ่งละอันพันละน้อยเหล่านี้บอกเล่าซ้ำๆ ในบทสวดตามอาศรม จนถึงเรื่องเล่ากลางลานบ้าน พิธีกรรม เหตุการณ์ การกระทำ ของตัวละครที่เป็นสิ่งคุ้นเคยสำหรับเด็กอินเดีย แต่อาจจะไม่ใช่ เรื่องเข้าใจง่ายนักสำหรับเด็กไทย กระนั้น ความสนุก ฉากสงคราม การรบ การแปลงร่าง ตัวละครต่างๆ เหตุการณ์อันตื่นตา ก็ยังคง สนองความใคร่รู้และจินตนาการเหนือจริงให้เด็กของเราได้อย่างดี ด้วยเหตุที่การแปลนับเป็นการเรียนรู้วัฒนธรรม วิถีชีวิต วิธีคิดของชาติอื่นๆ สำนักพิมพ์จึงได้ทำคำอธิบายท้ายเล่มไว้ เพื่อประโยชน์ในการขยายความ ที่เกี่ยวข้อง เช่น วัฒนธรรม ประเพณีโบราณของชาวอินเดีย ซึ่งจะช่วย ให้อ่านหนังสือเล่มนี้ได้สนุกและรู้ความเป็นมาของเหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่องได้ง่ายขึ้น สิ่งสำคัญ การเล่าเรื่องมหาภารตะ ทำให้ผู้อ่านได้เห็นเหตุและผลแห่ง การกระทำ คำพูด วิธีคิดของตัวละคร เรื่องเล่านี้มิได้บอกกล่าวอย่างตัดสินว่า ใครถูก ใครผิด ใครดี ใครเลว แต่ให้ผู้อ่านได้เห็นมิติต่างๆ ของตัวละคร ในการกระทำ คำพูด การตัดสินใจ และผู้เขียนก็มิได้สรุปใดๆ แต่ให้ผู้อ่านได้คิดใคร่ครวญ กุศโลบายเหล่านี้เองจึงทำให้มหาภารตะเป็นหนังสือที่ไม่เคยพ้นกาลสมัย แต่เป็นปัจจุบันเสมอ เพราะหยิบมาอ่านครั้งใด ในบริบทใด ก็ย่อมเกิดสภาวะ “เห็น” และเกิดปัญญาทุกครั้ง ด้วยว่าทุกบรรทัด ทุกถ้อยคำในหนังสือเล่มนี้ล้วนสำคัญ

หนังสือเล่มหนึ่งจากหลายเล่มในนิทรรศการหนังสือแนะนำ “วรรณกรรมสำหรับเด็ก” จัดแนะนำ ชั้น 1 สำนักงานวิทยทรัพยากร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เดือน 0